خود کرده را تدبیر نیست؛ نتایج قابل پیش‌بینی برای اوله گونار سولشر فرا رسید

اگر فکر می‌کنید که مشکل منچستریونایتد باخت در برابر لایپزیش بود، باید بگوییم که در اشتباه هستید.

اختصاصی یونایتدفنر- تیمی که تا هفته پنجم لیگ قهرمانان اروپا خود را صدرنشین می‌دید حالا باید در لیگ اروپا به میدان برود. حضور در لیگ اروپا در سال‌های اخیر موضوعی تکراری است اما وقتی این پروسه به دلیل سوم شدن در لیگ قهرمانان انجام شود، پذیرش دشوارتری دارد. منچستریونایتد با یک تساوی در برابر لایپزیش می‌توانست صعود را تکمیل کند، اتفاقی که با بازی بد و باخت ۳ بر ۲ انجام نشد. با این حال مشکل، عدم نتیجه‌گیری در برابر لایپزیش آن هم در خاک کشور آلمان نبود. پروسه عدم صعود منچستریونایتد از مدت‌ها قبل آغاز شده بود. در ادامه این مقاله دلایلی را مطرح می‌کنیم که این شرایط را رقم زد.

حذف رقابت از بین بازیکنان

اوله گونار سولشر همیشه از افکار و تصمیمات خود برای ایجاد رقابت در پست‌های مختلف سخن گفته است. استفاده از بازیکنان مناسب و باانگیزه، علاوه بر اینکه نیمکت تیم را قوی می‌کند، به تلاش بیشتر بازیکنان ثابت کمک کرده و سطح کیفی پست مد نظر بالا می‌برد. با این حال در عمل بنظر می‌رسد که جایگاه برخی از بازیکنان تضمین شده است. داوید دخیا شروع خوبی داشت اما در ادامه به یک دروازبان کاملاً معمولی تبدیل شد که هیچ مهار قابل توجهی ندارد. دو اشتباه در دفع ضربات آزاد (دقیقاً شبیه به هم) و مصدومیت این بازیکن، فرصت مناسبی برای اعتماد و بکارگیری دین هندرسون بود. نباید فراموش کرد که هندرسون یکی از بهترین دروازبان‌های فصل گذشته لیگ برتر بود و می‌توانست به تلاش بیشتر دخیا و به نتیجه‌گیری تیمی کمک بیشتری کند. بازی در برابر لایپزیش تنها یکی از بازی‌های پرشمار دخیا بود که هیچ انگیزه‌ای برای مقابله با حریفان ندارد.

پافشاری روی تصمیم‌های غلط

سولشر در ابتدای کار خود همیشه تصمیمات منطقی می‌گرفت. او با اولویت‌بندی و بدون هیچ پیش‌زمینه ذهنی، ترکیبی را روانه میدا می‌کرد که بیشترین بازدهی تیمی را داشته و از پتانسیل حداکثری بازیکنان استفاده کند. در مورد انتخاب ترکیب غلط، تغییرات تاکتیکی و عدم آشنایی بازیکنان با برخی از وظایفشان در این مقاله مفصل بحث شده است. علاوه بر این، اوله در انتخاب بازیکنان نیز تعادل را رعایت نمی‌کند. چرا آنتونی مارسیال در ضعیف‌ترین فرم خود مرتباً باید فیکس باشد؟ او پس از عملکرد نه چندان جالب در تیم ملی، در تمام چهار بازی‌ای که مصدوم نبوده، در ترکیب اولیه قرار گرفته و بازدهی بسیار پایینی داشته است. ممکن است یک بازی برای افزایش اعتماد به نفس بازیکنی حیاتی باشد اما بیشتر از آن، لطمه به تیم خواهد بود. مارسیال در حال حاضر تحرک و دوندگی پایینی دارد اما هر ۳-۴ روز یکبار همانند بازیکنانی که آمادگی بدنی بالایی دارند، مورد استفاده قرار می‌گیرد. خودخواهی بازیکنان (خصوصاٌ گرینوود و رشفورد) برای پاس دادن به سایرین نیز مشکلی است که باید با جدیت بیشتری بررسی شود.

تصویر۱. اشتباهات مهلک منچستریونایتد در لیگ قهرمانان اروپا در یک قاب

عدم اعتماد به ذخیره‌ها

یکی از مشکلات منچستریونایتد در فصل گذشته اختلاف کیفی بازیکنان نیمکت‌نشین با بازیکنان اصلی تیم بود. اگرچه یونایتد در تابستان اخیر آنچنان که باید تقویت نشد اما حداقل ترکیب تیم عمق پیدا کرد. توانایی‌های کاوانی، فن‌ده بیک، هندرسون و تلس حتی فراتر از یک نیمکت‌نشین است و در کنار آنها بازیکنان خوب دیگری روی نیمکت نشسته‌اند.

دنیل جیمز در بازی‌های ملی عملکرد خوبی نشان داد اما به ندرت مورد استفاده قرار می‌گیرد. اودین ایگالو یک نیمکت‌نشین محض است اما باید در مقابل پاریس در عرض چند دقیقه معجزه کند! هندرسون نمی‌تواند راهی برای قرارگیری در ترکیب اصلی پیدا کند. اکسل توانزبه همیشه نیمکت‌نشین بوده اما لیندلوف با مصدومیت و مگوایر با بدنی خستگی مورد استفاده قرار می‌گیرد. خوان ماتا نیز علی‌رغم تأثیر مثبت چندان مورد اعتماد سولشر نیست. بنظر می‌رسد جایگاه برخی تضمین شده است و برخی دیگر در هر صورت نمی‌توانند در ترکیب اصلی قرار گیرند. این روند در هر صورت به ضرر تیم است؛ بازیکنان ذخیره انگیزه خود را از دست می‌دهند، بازیکنان اصلی تلاش کافی نخواهند داشت و نتیجه کار، مصدومیت و خستگی مهره‌های کلیدی خواهد بود.

 

ضعف در حمله از سمت راست و کمبود قدرت رهبری

پس از گذشت شش سال از فقدان یک وینگر راست تخصصی، تقویت این پست در اولویت قرار گرفت. هدف اصلی جیدون سانچو از دورتموند بود که قیمت بالای خود تردیدها برای خریدش را افزایش داد. مذاکره‌کنندگان آنقدر در این پروسه وقت تلف کردند که حتی نتوانستند بازیکن دیگری را به صورت قرضی به خدمت بگیرند. اد وودوارد برای حل مشکل دو جوان ۱۸ ساله را جذب کرد که یکی از آنها در تیم زیر ۲۳ سال حضور دارد و دیگری هنوز وارد خاک انگلیس نشده است.

تصویر ۲ نشان می‌دهد که سهم حملات منچستریونایتد در برابر لایپزیش از سمت راست بسیار کمتر است و این آمار را تقریباً می‌توان به تمام بازی‌های تیم بسط داد. البته نباید تنها بار فنی مد نظر باشد و به فاکتورهای دیگری مانند قدرت رهبری و کنترل ذهن توجه شود. انتظارات از هری مگوایر بالاتر است اما اگر منصفانه به قضیه نگاه کنیم، کاپیتان تیم نباید به تنهایی همه‌ی بار را دوش بکشد. جذب بازیکنانی مانند برونو فرناندز که رهبر و کاپیتان تیمش بود، هنوز هم از نیازهای تیم است.

تصویر۲. حملات ایجاد شده از بخش‌های مختلف در برابر لایپزیش

 

عدم واکنش به صحبت‌های پوگبا و رایولا

چقدر یک بازیکن و ایجنت او باید حاشیه ایجاد کنند تا باشگاه سکوت خود را بشکند؟ اگر فصل اول حضور پوگبا را کنار بگذاریم، او چهار فصل متوالی است که با مصاحبه‌ها، پست‌های اینستاگرامی و صحبت‌های عجیب ایجنت خود باعث ایجاد جو منفی می‌شود. یونایتد تا سال گذشته وابستگی زیادی به این بازیکن داشت اما او حالا افت زیادی داشته و بازیکنان دیگری بالاتر از پوگبا، شایستگی حضور در ترکیب تیم را دارند. مصاحبه رایولا در مورد عدم تمدید قرارداد موکلش در بدترین زمان ممکن منتشر شد و به آشفتگی شرایط اضافه کرد. باشگاه باید در این شرایط منطقی تصمیم بگیرد و از او برای رسیدن به اهداف خود (برای مثال معاوضه با بازیکنی دیگر) لستفاده کند و البته تا حدی هم پاسخ حواشی را داده و از وجهه خود دفاع کند.

سخن پایانی

منچستریونایتد در هفته‌های ابتدایی لیگ قهرمانان در فصل ۲۰۲۰/۲۱ عملکرد خوبی از خود نشان داد و می‌توانست حتی صدرنشین گروه باشد. با این حال اشتباهات فردی بازیکنان و تصمیمات غیرمنطقی کادر فنی حکم سقوط به لیگ اروپا را امضا کرد. علی‌رغم اینکه اوله گونار سولشر تغییرات مثبت زیادی ایجاد کرده و علی‌رغم اینکه گفته می‌شود او جایگاه تضمین شده‌ای دارد، با این حال مشخص است که باید در ادامه فصل (علاوه بر روی آوردن به تصمیمات منطقی)، نتایج قابل توجهی کسب کند تا بتواند شغل خود را حفظ کرده و در نقل و انتقالات مورد حمایت گلیزرها قرار گیرد.