تکرار تاریخ و درسی که سولشایر از سرنوشت مورینیو نگرفته است

منچستریونایتد در فرم جالبی به سر نمی‌برد و دلایل متعددی در این وضعیت دخیل هستند. در این بین دلیلی وجود دارد که همانند آن را در زمان ژوزه مورینیو و قبل از اخراج او دیده بودیم.

یونایتدفنر- مغلوب شدن در برابر باشاک شهیر تنها یک باخت و از دست دادن سه امتیاز نبود. در این بازی روندی ناامیدکننده در ذهن هواداران ایجاد شد؛ به خصوص که این شکست، دنباله یک مساوی و یک شکست دیگر بود. سوال دوباره مطرح می‌شود: آیا اوله گونار سولشایر موفق خواهد شد؟

دلایل شکست در برابر باشاک شهیر

در این مقاله قصد نداریم بازی را آنالیز کنیم و تنها به چند اشکال تیم اشاره می‌کنیم. عدم جاگیری مناسب باعث به ثمر رسیدن گل حریف شد که البته اگر یک بار باشد قابل بخشش است اما بنظر می‌رسد که عدم آگاهی بازیکنان از وظایف خود نیز در آن دخیل است. گل دوم نیز روی اشتباه فردی خوان ماتا به انجام رسید که باز هم در این لحظه خبری از فولبک‌های تیم نبود.

سبک بازی تیم تنها روی زمین و در زمانی که بازیکنان فضا داشته باشند قابل اجرا است و تاکتیک جایگزینی برای ارائه بازی هوایی وجود نداشت. با این حال مهم‌ترین اشکال تاکتیکی، آشفتگی تیم به علت تغییر زیاد در چینش و وظایف بازیکنان است. منچستریونایتد در شش بازی اخیر، چهار بار چینش خود را نسبت به بازی قبلی تغییر داده است.

تصویر۱. ترکیب منچستریونایتد در برابر باشاک شهیر

 

تغییرات در دوران ژوزه مورینیو

ژوزه مورینیو در فصل دوم خود با ۱۹ امتیاز اختلاف با منچسترسیتی، رتبه دومی لیگ برتر را کسب کرد. اکنون مشخص است که این دستاورد کمی نیست اما در آن زمان انتقادهای بسیاری به سرمربی در مورد سبک دفاعی و بازی کسالت‌آور وارد شد. با شروع فصل جدید، ژوزه خواسته یا ناخواسته دست به تغییرات زد و سعی در ارائه بازی هجومی داشت. در این برهه، نتایجی کاملاً سینوسی کسب شد که در مجموع چندان جالب نبود. ۱۰ برد، ۸ باخت و ۶ مساوی، حاصل کار مورینیو قبل از اخراج او در فصل ۲۰۱۸/۱۹ بود.

یکی از مشکلات این سرمربی در فصل سوم، یافتن ترکیب مناسب بود (منظور از ترکیب، تنها چیدمان بازیکنان در زمین نیست بلکه وظایف محوله و اجرای تاکتیک مشخص نیز مد نظر است). در نهایت مورینیو نتوانست به خواسته خود دست پیدا کند و نه تنها هماهنگی بین بازیکنان دیده نشد بلکه از هم‌گسیختگی بیشتر و بیشتر شد. به طور خلاصه، تیم هیچ سبک مشخص و بازیکنان هیچ وظیفه مشخصی نداشتند.

تکرار تاریخ برای سولشایر و نیاز به درس گرفتن

در فصل گذشته ۴۲۳۱ ترکیب قالب تیم بود و در مواقعی نیز ۳۴۳ (با چینش‌های مختلف در خط هجومی) مورد استفاده قرار گرفته است که نتایج مثبتی در پی داشت. اوله به دلایلی که دقیقاً نمی‌دانیم چیست، دست به تغییرات زده است که چندان ضروری بنظر نمی‌رسید. البته مشکل این فصل را نمی‌توان تماماً به ترکیب ربط داد اما بهرحال تأثیرات این امر کاملاً واضح است.

تصویر۲. درصد برد، گل زده و گل خورده سرمربیان منچستریونایتد پس از فرگوسن

 

تصویر۳. عملکرد پر نوسان اوله گونار سولشایر طی ۱۰۰ بازی ابتدایی

 

اگر به یاد داشته باشید در سال گذشته با مصدومیت آنتونی مارسیال، مارکوس رشفورد به نوک خط حمله نقل مکان کرد و صحبت‌های بسیاری مطرح شد که او در پست وینگر بهترین کارایی را دارد. با افت دنیل جیمز، یونایتد عملاً فقط یک وینگر دارد که از آن هم در پست دیگری استفاده می‌کند. از طرف دیگر در زمانی که وینگر (یا حداقل وینگ‌بک) در ترکیب تیم باشند، شاهد ترکیب متعادل‌تر و هماهنگی بیشتری هستیم.

در پست وینگر راست هنوز هم مشکل باپرجاست اما احتمالاً با قرار دادن خوان ماتا یا میسون گرینوود در این پست شاهد مشکلات کمتری هستیم. فولبک‌ها وظایف خود را بهتر می‌دانند و هافبک‌ها هماهنگی بیشتری با یکدیگر دارند. این تیم بیش از یک فصل از دو ترکیب گفته شده استفاده کرده و شاید بهتر باشد فعلاً با همان شرایط به کار خود ادامه دهد. اوله نشان داده است که اشتباهات ژوزه مورینیو را تکرار نمی‌کند و بهتر است در این زمینه نیز به رویه خود پایبند باشد.

نتیجه‌گیری

منچستریونایتد فصل را چندان خوب آغاز نکرده است. اگر از چند بازی ابتدایی (به دلیل عدم آمادگی بدنی) فاکتور بگیریم باز هم شاهد نتایجی پرنوسان هستیم. بنظر می‌رسد که منچستریونایتد پتانسیل بالاتری دارد و می‌تواند امتیازات بیشتری کسب کند. یکی از مشکلات تیم به عدم آگاهی بازیکنان از وظایف خود و قرار گرفتن در ترکیبی جدید بازمی‌گردد؛ چیزی که در زمان ژوزه مورینیو هم مشابه آن را دیده بودیم. احتمالاً بازیکنان با ترکیب فصل گذشته یعنی ۴۲۳۱ (و یا استفاده از سیستم سه دفاعه) هماهنگی بیشتری دارند. راه منطقی این است که تا رسیدن به ثبات، تغییرات کمتری در ترکیب ایجاد شود و تمرینات تاکتیکی به بازی هوایی و تلاش برای گلزنی در فضاهای کوچک معطوف شود.