اختصاصی: بی‌ثباتی در خط هافبک ادامه دارد؛ از احتمال خروج پل پوگبا تا حرکت به سوی آرایش 433

پس از روی کار آمدن اوله گونار سولشر، ثبات نسبی بر منچستریونایتد حاکم شده است اما بنظر می‌رسد که خط میانی تیم همچنان وضعیت آشفته‌ای دارد و کادر فنی همچنان در جستجوی مثلث ایده‌آل است.

اختصاصی یونایتدفنز- حتی در دوران افول منچستریونایتد در سال‌های اخیر، معمولاً هافبک‌های نامدار و قدرتمندی در ترکیب منچستریونایتد حضور داشته‌اند. یکی از بهترین مثلث‌های تشکیل شده در دوران خوزه مورینیو با ترکیب پل پوگبا، آندر هررا و نمانیا ماتیچ بود. این مجموعه دوام چندانی نداشت و با افت بدنی ماتیچ، خروج هررا و کنار زدن چینش 433، به مانند سایر پست‌ها دگرگون شد.

تغییرات زیاد خط هافبک

از سال 2013 به بعد همواره در خط هافبک منچستریونایتد شاهد تغییرات بوده‌ایم و علاوه بر خروجی‌ها و ورودی‌های جدید، بازیکنان بسیاری از نیمکت به ترکیب اصلی تیم راه یافته‌اند و برعکس. دیوید مویس در دو پنجره نقل و انتقالاتی تنها دو خرید داشت: مروان فلینی و خوان ماتا که هر دو هافبک بودند. لوئیس فن‌خال طی دو سال آندر هررا، مورگان اشندرلین، شواین اشنایدر، آندر هررا و دالی بلیندی را به خدمت گرفت در ابتدا در پست هافبک دفاعی بازی می‌کرد و بعدها به یک مدافع تبدیل شد. خوزه مورینیو در این پست هزینه فراوانی کرد و با به خدمت گرفتن پل پوگبا، نمانیا ماتیچ، هنریک میخیتاریان، فرد رودریگز و با اضافه کردن اسکات مک‌تومینای تغییرات خود را اعمال کرد.

هزینه جذب هافبک‌ها در دوره سرمربی‌گری ژوزه مورینیو

حال نگاهی به هافبک‌های فعلی منچستریونایتد داشته باشیم. پس از مصدومیت‌های فراوان و عدم رضایت از عملکرد آندرس پریرا و جسی لینگارد، باشگاه برونو فرناندز را در ژانویه 2020 جذب کرد. همچنین در تابستان بعدی بیشترین هزینه را برای جذب یک هافبک (دونی فنده‌بیک) انجام داد. تنها هافبک دفاعی تخصصی تیم نمانیا ماتیچی است که تا چند روز دیگر 33 ساله می‌شود و مشخصاً توان بدنی گذشته را ندارد.

زوج مک‌تومینای و فرد اگرچه کمربند خط میانی را مستحکم می‌کند اما همچنان حضور یک هافبک دفاعی (با قدرت بازیخوانی بهتر) به جای یکی از این دو ترجیح داده می‌شود. از طرف دیگر وضعیت پل پوگبا که تنها یک سال از قراردادش باقی مانده، نامعلوم است و ادامه راه فنده‌بیک نیز به وضعیت پوگبا بستگی دارد. به این شرایط، خروج خوان ماتا در فصل آتی و ابهام در آینده آندرس پریرا و جسی لینگارد را هم اضافه کنید.

مشکلات خط هافبک فعلی

برونو فرناندز بنظر جایگاه خود را در پست شماره ده مستحکم کرده است اما او جانشینی ندارد. دونی فنده‌بیک بازیکنی پرتلاش بوده و توانایی‌های مختص به خود را دارد اما نتوانسته است همانند برونو در مرکز حملات تیم باشد و نقش یک هافبک تهاجمی را به خوبی ایفا کند. بنابراین او در اواخر فصل به یک خط عقب‌تر منتقل شد و در اندک بازی‌های خود، هم‌ردیف با نمانیا ماتیچ بکار گرفته شد. خوان ماتا نیز مدت‌ها است که در بازی‌های مهم و حساس بکار گرفته نمی‌شود و احتمالاً از نظر فنی روی او حسابی باز نکرده‌اند.

تصویر2. مقایسه پاس‌های دونی فنده بیک با پل پوگبا و برونو فرناندز

شاید تمامی بازیکنان خط میانی سطح بالایی داشته باشند اما هیچ ترکیب سه نفره‌ای از آنها وجود ندارد که نقطه ضعف بزرگی نداشته باشد. برای پل پوگبا در سیستم 4231 جایگاهی وجود ندارد. او نمی‌تواند وظایف دفاعی را به خوبی انجام دهد و بارها ضربات پشت محوطه و پنالتی را به حریفان تقدیم کرده است. با نبود یک هافبک دفاعی اوضاع برای او سخت‌تر هم شده است. از طرف دیگر، میزان بازیسازی و خلق موقعیت با عدم حضور پوگبا (خصوصاً در برابر تیم‌ها تدافعی) کاهش خواهد داشت. اگر به پوگبا، به دلیل ضعف در امور تدافعی و حاشیه‌های خسته‌کننده‌اش، راه خروج را نشان دهند باز هم تیم به یک بازیکن خلاق برای جانشینی او نیاز است و اگر او را حفظ کنند احتمالاً دستمزدی نجومی و حواشی بیشتری در راه خواهد بود.

بزرگ‌ترین مشکل نبود یک هافبک دفاعی است و تا این لحظه برنامه‌ای برای خرید یک بازیکن در این پست وجود ندارد. شاید فروش پوگبا باشگاه را برای خرید یک هافبک دفاعی ترغیب کند. اما همانطور که گفتیم خلاقیت خط هافبک کم شده و در صورت مصدومیت برونو فرناندز به حداقل می‌رسد. حتی بنظر نمی‌رسد که خرید ادوارد کاماوینگا نیز این مشکلات را حل کند؛ زیرا این بازیکن نه یک هافبک دفاعی بوده و نه یک پلی‌میکر. به طور خلاصه در خط هافبک منچستریونایتد توازن وجود ندارد.

استفاده از آرایش 433 برای استفاده بهتر از خط میانی

اخیراً برخی رسانه‌ها اعلام کرده‌اند که کادر فنی یونایتد در صدد استفاده از چینش 433 است. پیاده‌سازی ترکیب 433 کمی دشوار است و نمی‌توان با تیمی ناقص چنین کاری را انجام داد. در این سیستم، وینگرها به ندرت در امور دفاعی شرکت می‌کنند و در مقابل، انتظار گلزنی بیشتری از آنها داریم. در واقع آنها یک وینگر-مهاجم خواهند بود که با توجه به قدرت تمام‌کنندگی سانچو، رشفورد، گرینوود و مارسیال و سرعت بالای آنها در ضد حملات، احتمالاً وینگرها در این ترکیب عملکرد بهتری خواهند داشت.

چینش غالب منچستریونایتد در فصل 2020/21

از طرف دیگر برونو فرناندز باید کمی از دروازه دورتر شود که شاید تأثیر مستقیم کمتری روی گل‌ها داشته باشد. اما هافبک میانی دیگر می‌‌تواند یکی از بین پوگبا، فنده‌بیک یا حتی مک‌تومینای باشد و حداقل این است که پوگبا و فنده‌بیک با سپردن بیشتر امور تدافعی به یک هافبک دفاعی، کمتر درگیر این موضوع شده و نقص آنها در دفاع، کمتر به چشم آید.

باز هم مشکل اصلی پابرجاست. منچستریونایتد بازیکن مناسبی در پست هافبک دفاعی در اختیار ندارد و بنظر نمی‌رسد تا قبل از جدایی یکی دو هافبک خود، برای چنین پستی هزینه کند. گزینه اصلی برای تقویت این پست دکلان رایس بوده که برچسبی 100 میلیون پوندی به او زده شده است. گزینه‌های کم‌هزینه‌تری هم مانند کالوین فیلیپس و ویلفرد اندیدی در گذشته به یونایتد لینک شده‌اند. بهرحال برای استفاده از آرایش 433 نیاز به یک هافبک دفاعی تخصصی، حیاتی است و بدون خرید یک بازیکن، اوله کار دشواری برای پیاده‌سازی این سیستم خواهد داشت.

جمع‌بندی

منچستریونایتد سال‌های سال به خرید و فروش هافبک مشغول بوده است و هزینه زیادی را برای این سه پست متحمل شده است اما همچنان عدم وجود توازن و آینده نامشخص برخی از بازیکنان آزاردهنده است. عدم توانمندی برخی از بازیکنان در اجرای امور تدافعی یا در خلق موقعیت چرخه‌ای از مشکلات را ایجاد کرده است که برای حل آن باید پارامترهای فراوانی را مد نظر قرار داد. شاید تغییر چینش و تغییر نقش بازیکنان تا حدی به حل مشکلات خط هافبک کمک کند اما باید در نظر گرفت که چنین کاری بدون یک هافبک دفاعی ریسک بسیار بالایی دارد و حتی ممکن است اوضاع را بدتر کند.

تعداد بالای هافبک‌ها نیز دردسرساز شده و برای خرید بازیکن جدید، نیاز به فروش است. از طرف دیگر تعدادی از بازیکنان آکادمی مانند جیمز گارنر، هانیال مجبری و دیان لویت چشم انتظار فرصتی برای خودنمایی هستند. یونایتد احتمالاً در تابستان جاری و تابستان آینده تغییرات بسیاری در خط هافبک خواهد داشت و امید است که در نهایت ثبات بر این قسمت از تیم حاکم شود.