مرد آلمانی 63 ساله بالاخره کارش را به طور رسمی به عنوان سرمربی منچستر یونایتد آغاز کرد و در اینجا نگاهی به زندگی وی می‌اندازیم.
یونایتد فنز – رالف رانگنیک در سال 1977 در دانشگاه اشتوتگارت شروع به مطالعه ورزش و زبان انگلیسی کرد. وی دوران بازیگری‌اش را یک سال قبل و از سن 18 سالگی در تیم آماتور اشتوتگارت ب به عنوان هافبک دفاعی شروع کرد. به انگلیس آمد و یک سال در تیم کوچیک ساوت‌ویک بازی کرد (این تصمیم در راستای تحصیلاتش بود) که آن‌طور که خودش می‌گوید توسط یک خانواده داوطلب نگهداری می‌شده است.
رانگنیک به آلمان بازگشت و در چند تیم گمنام بازی کرد و در موردی عجیب در سن 25 سالگی بازیکن‌مربی تیم ویکتوریا بکنانگ (محل تولدش) شد. در این زمان مدرک مربیگری‌اش را نیز دریافت نمود. وی سپس به مدت دو سال بازیگری را کنار گذاشت و مربی تیم زیر 19 ساله‌های اشتوتگارت شد و یک قهرمانی به دست آورد. رالف باز هم بازیکن‌مربی تیمی دیگر شد و در نهایت در سن 30 سالگی کفش های خود را آویخت.
او 9 سال سرمربی تیم‌های مختلف بود و در سال 1997 خودش را با تیم اولم1846 به اثبات رساند که به جای سه مدافع از چهار مدافع استفاده می‌کرد و در فصل بعدی، این تیم را به سطح دوم فوتبال آلمان رساند. باشگاه اشتوتگارت با رالف به توافق رسید و این اولین تیم بزرگ وی بود. اشتوتگارت خطر سقوط از بوندس‌لیگا را احساس می‌کرد و رانگنیک سومین سرمربی آن فصل باشگاه محسوب می‌شد.
رانگنیک در این باشگاه، توماس توخل را به عنوان مربی تیم جوانان منصوب کرد. تیم رانگنیک در نهایت رتبه 11 را کسب کرد و فصل بعد یک جام اینترتوتوی یوفا را به چنگ آورد ولی در لیگ چندان موفق نبود و به دلیل یک سری اختلاف با مدیریت، در نهایت فیلیکس ماگات جانشین وی شد. تیم بعدی‌اش هانوفر بود و چند سالی را در آن‌جا مشغول بود.
مرد آلمانی هانوفر را قهرمان بوندس‌لیگای 2 کرد و تیم بعد از 13 سال به بوندس‌لیگا بازگشت. تیم وی در فصل اول رتبه‌ی 11ام را کسب کرد و فصل بعدی در حالی که در رتبه 15ام قرار داشتند سرمربی را برکنار کردند. در این زمان یورگن کلیزمن سرمربی تیم ملی آلمان بود و تمایل داشت که رانگنیک را به عنوان دستیار در کنار خودش داشته باشد ولی رانگنیک این درخواست را رد کرد و یوواخیم لو به جای وی انتخاب شد.
رانگنیک در میانه‌ی فصل 2004/05 جانشین یوپ هاینکس شد و دوره‌ی اول کارش را در شالکه آغاز کرد. در این مقطع قهرمان لیگ کاپ آلمان شد ولی در لیگ و جام حذفی نائب قهرمانی را به ارمغان آورد. پس از اخراج از این تیم تصمیم عجیبی گرفت و به تیم دسته سومی هفنهایم پیوست. با حمایت مالک باشگاه، تیم درستی ساخت و در دو سال، دو پله صعود کرد و با سبک بازی مبتنی بر گگن پرسینگ نفس بسیاری از تیم‌ها را به شماره انداخت.
در نهایت به دلیل اختلاف بر سر فروش لوویز گوستاوو به بایرن‌مونیخ، از هدایت این تیم کناره‌گیری کرد. سه ماه بعد، این بار نوبت رانگنیک بود که جانشین فیلیکس ماگات در شالکه شود. در دوره‌ی دوم در شالکه تیمش را به نیمه نهایی لیگ قهرمانان رساند و توسط یونایتد سر الکس فرگوسن حذف شد. این بزرگ‌ترین دستاورد اروپایی شالکه تا به امروز است. رانگنیک در آن فصل یک جام حذفی کسب کرد و ابتدای فصل بعد هم سوپرکاپ را به دست آورد، اما چند ماه بعد به دلیل خستگی از فشار زیاد کاری از سمت خود استعفا داد.
پس از ده ماه وقفه، رانگنیک در ژوئن 2012 وارد خانواده ردبول شد. مدیر ورزشی سالزبورگ اتریش شد و مسئولیت توسعه‌ی لایپزیش آلمان را بر عهده گرفت و هدفش انتخاب سرمربی مناسب و ساخت تیمی بر پایه جوانان بود که به عنوان نمونه می توان به جذب سادیو مانه اشاره نمود. سالزبورگ دو بار قهرمان لیگ اتریش شد و لایپزیش از دسته چهارم به دسته دوم آلمان صعود کرد.
رالف این بار از سمتش در سالزبورگ استعفا داد و خودش سرمربی لایپزیش شد و توانست تیمش را به سطح اول فوتبال آلمان برساند. در پایان فصل رالف هازن‌هوتل را جانشین خود کرد و به سمت مدیریتی بازگشت. پس از دو سال، مجددا یک فصل دیگر سرمربی‌گری لایپزیش را بر عهده گرفت و دستاوردش مقام سومی در لیگ و نائب قهرمانی جام حذفی بود. این‌بار ناگلزمن را به جای خودش گذاشت. در این مدت سالزبورگ نیز به موفقیت‌های زیادی رسید و در لیگ اروپا و لیگ قهرمانان خودی نشان داد.
در سال 2019 رانگنیک به رئیس بخش ورزش و توسعه ردبول ارتقا یافت و حتی تیم نیویورک ردبول را نیز مدیریت می‌کرد. رانگنیک در سال 2020 از سمت خود استعفا داد و اخباری مبنی بر پیوستنش به میلان شنیده می‌شد اما در نهایت اتفاقی نیفتاد. در طول این سال‌ها ارزش باشگاه‌های ردبول از 270 میلیون به 1.2 میلیارد یورو افزایش یافت.
در ابتدای فصل 2021/22 رانگنیک مدیریت بخش ورزش و توسعه باشگاه لوکوموتیو مسکو را بر عهده گرفت، اما حالا در میانه‌ی فصل ابتدا سرمربی منچستریونایتد خواهد بود و دو سال آینده به عنوان یک مشاور فعالیت خواهد کرد. رالف رانگنیک از جوانی بیشتر استعداد مربی‌گری و مدیریتی داشت تا یک بازیکن. از هدایت تیم‌های ناشناس شروع کرد و به تیم‌های بزرگ‌تری رسید. در نهایت به یک مدیر تبدیل شد و در کوتاه‌مدت هم هدایت چندین تیم را بر عهده گرفت.
رانگنیک چندین دفعه در میانه‌ی فصل هدایت تیم‌ها را بر عهده گرفته است، اما بعضی مواقع انرژی کافی برای ادامه دادن نداشته است. حال باید دید در 63 سالگی و البته با کلی تجربه آیا می‌تواند بالاخره منچستر یونایتد پسافرگوسن را به جایگاه خودش برگرداند یا خیر.
منابع: Sportmob & Wikipedia
گردآوری: فرشاد رضایی
